April 2019, ik maak voor het eerst kennis met Albert-Jan. Zijn werkgever heeft hem aangemeld voor een tweede spoor traject omdat Albert-Jan meer dan een jaar ziek thuis zit. Het werk in de horeca wat hij jaren heeft gedaan zorgden, samen met andere omstandigheden, voor een dusdanig ongezonde leefstijl dat hij er letterlijk ziek van was geworden. Met een ziekenhuis opname in 2018 en balanceren op het randje van de dood én met een fors overgewicht, besluit hij dat het anders moet. Hij heeft geen andere keuze want zijn leven hangt er van af.
Albert-Jan is vanaf de zomer van 2018 al bezig met het roer om te gooien. Hij eet gezonder, sport en beweegt elke dag en heeft zich voorgenomen dat hij succesvol zal zijn. Met deze mindset lukt het Albert-Jan om binnen een half jaar 30 kilo aan overgewicht kwijt te raken. Hij voelt zich sterker en gezonder dan ooit.
Tijdens ons intakegesprek vertelt Albert-Jan openhartig over zijn verleden, zijn burn-out en ziekenhuisopname, de zorgen die hij altijd voor zijn vader heeft gehad en over hoe het nu verder moet. Qua werk heeft Albert-Jan op dat moment nog geen concrete ideeën. Alles is goed, zolang het maar niet meer in de horeca is. We praten over zijn wensen vroeger als kind, “Wat wilde je later worden als je groot was”. Albert-Jan vertelt over zijn opleiding voor Sociaal Pedagogisch Werker, die hij vroegtijdig heeft gemeend te moeten stoppen om voor zijn vader te zorgen. Het zorgen voor mensen is iets wat in hem verankerd ligt. Het werken in de gehandicaptenzorg heeft hem altijd aangesproken. En, het klinkt misschien raar zegt hij, maar werken in de uitvaartbranche, dat is zou zijn uiteindelijke doel willen zijn. Hij heeft ooit in zijn werk meegemaakt dat hij de catering verzorgde voor een uitvaart. Wat hij op die dag voor de nabestaanden kon betekenen heeft zo’n indruk gemaakt dat hij dit graag als beroep zou willen doen.
Vaak is het uitspreken van een wens voldoende om een beweging in gang te kunnen zetten. Als trajectbegeleider help ik dan focussen op de mogelijkheden en niet op de ‘ja-maren’ zoals ‘ja, maar ik heb geen opleiding in de zorg’ en ‘ja, maar ik heb geen relevante werkervaring’. Dit soort eigen gedachten zijn vaak de grootste struikelblokken bij het kunnen zetten van stappen. En dus help ik focussen op de ja! Ja, ik wil iets in de zorg doen én ik ga onderzoeken hoe ik dat kan aanpakken. En dan is het fijn als er iemand naast je staat die je hierbij ondersteunt.
We kijken samen eerst eens naar vacatures in de zorg om ons een beeld te vormen van zorgaanbieders in de regio en vinden meteen een opleidingsplaats bij Cosis in de gehandicaptenzorg. Een mooie kans om al lerend te werken en al werkend te leren. De ja-maar van ‘ik heb geen relevante opleiding of werkervaring’ is hiermee meteen van de baan. We schrijven een brief, updaten zijn CV en binnen een week wordt hij uitgenodigd. Terwijl deze sollicitatieprocedure nog succesvol loopt en Albert-Jan door deze positieve ervaringen meer zelfvertrouwen ervaart, komt er een vacature langs bij een uitvaartvereniging.
We solliciteren en weer wordt hij uitgenodigd. Diverse gesprekken en testen verder en in alles voelt Albert-Jan: Dit is wat ik wil. We zitten op het juiste spoor. De trein rijdt doelgericht naar zijn bestemming: Binnen 3 maanden na start tweede spoor tekent Albert-Jan zijn contract en gaat hij aan de slag als uitvaartmedewerker. Al zijn kwaliteiten komen hier van pas: Zijn zorgzaamheid, zijn gastheerschap ervaring en zijn intuïtie om op de juiste manier met mensen en situaties om te gaan.
4 maanden na kennismaking nemen wij afscheid, het tweede spoor traject kan succesvol worden afgesloten. Tevreden, nee, trots kijken we terug naar wat we hebben bereikt. Als trajectbegeleider is het prachtig om mensen hun juiste spoor te helpen vinden. Onlangs heb ik Albert-Jan nog weer gesproken. Vol trots vertelt hij over zijn werk en de effecten hiervan op zichzelf maar ook op de mensen om hem heen.